Het gaat over mij.

Geconfronteerd worden met de harde werkelijkheid van alle dag is nooit leuk. De praktijk is taai en de operationele realiteit strookt zelden met de rooskleurige omschrijvingen in de plannen. Als fondsenwerver loop je soms tegen dingen aan waarvan je denkt 'dit komt toch niet meer voor in 2011?' Maar wat als je dat ook nog overkomt als donateur? Het over jezelf gaat?

Het gebeurde gisteren sinds lange tijd weer eens...ik werd gebeld door een goed doel. Enkele jaren geleden was dat normaal en belde men mij drie keer per week, maar sinds de invoering van het 'bel-me-niet-register' wordt het steeds minder. Niet dat ik me daarvoor ooit aangemeld heb, van mij mogen ze me blijven bellen, het heeft me dit jaar al heel wat geld opgeleverd, maar omdat het grootste deel van Nederland daar anders over denkt, is bellen vaak niet meer rendabel voor goede doelen.

Zo niet dit telefoontje. Het was een 'warm call', een belletje van een organisatie die ik al lang steun. De agent was duidelijk niet in goede doen. Ze was net begonnen, nieuw op het project, en had haar belscript duidelijk nog niet in haar hoofd. Dus belandde ik in zo'n 'voorlees gesprek', waarin de zinnen niet lopen, de klemtoon verkeerd ligt en er van een opbouw naar de vraag al helemaal geen sprake meer is. En waarbij alles wat ik zei haar natuurlijk van de wijs bracht.

Ach ja, we moeten het allemaal leren, denk ik dan. Je had een minder welwillend persoon kunnen treffen. Ik ken de situatie van de agent maar al te goed, het gaat ook nog eens om een organisatie die ik een warm hart toedraag, en zo kon ik ook nog even een kleine bijdrage leveren in de coaching van de agent.

Omdat mij gevraagd werd om een extra donatie (had ik natuurlijk niet zien aankomen), waartoe ik overigens wel genegen was, werd mij gevraagd om de contact gegevens even te verifiëren. Toen gebeurde er iets waar ik wel van schrok. Ik kreeg inzicht in wat de organisatie allemaal van mij wist. Of beter gezegd, niet wist. Werkelijk helemaal niets klopte. Om een indruk te geven: mijn oude straatnaam, waar ik al sinds 2006 niet meer woon, was zelfs verkeerd gespeld.

Na het gesprek was ik hier nog even mee bezig en besloot, deels uit professionele nieuwsgierigheid, deels uit persoonlijke irritatie, maar eens even te bellen naar de organisatie om te vragen (1) wat ze nu over mij in de database hadden staan en  (2) welke informatie er uitgeleverd was aan het call center. Als 'gewone' donateur wordt je die informatie niet zo makkelijk telefonisch verstrekt, maar als je een collega bent en veel mensen bij de organisatie kent, wordt het gelukkig plotseling allemaal veel makkelijker. En hoor je ook veel meer.

Om een lang verhaal kort te houden: De database was een half jaartje geleden gemigreerd naar een nieuwe leverancier. De oude database voldeed niet, uit kostenoverwegingen was besloten om een hoop gegevens in de nieuwe database niet mee te nemen, waaronder de betaalhistorie van voor 2005 (!), die afkomstig was uit de database van een nog eerdere leverancier. Er was geen controle bij invoer, zoals een simpele postcode tabel. Voor zover bekend was er ook nog nooit iets gedaan aan 'datacleaning'. En ook hier was het argument 'dat 't allemaal zoveel kostte en dat we ons dat als goed doel niet konden veroorloven'.

Zoals gezegd was dit de korte samenvatting. Er ging nog heel veel meer mis. Wel eens gehoord van de uitspraak 'Garbage in, garbage out!'? Dit is een klassiek voorbeeld.

Bij het antwoord op de vraag welke data er dan uitgeleverd was, viel ik helemaal van mijn stoel van verbazing. 'De leverancier van de software heeft zelf even een selectie gemaakt, want we moesten beginnen en de de medewerker die dat bij ons had moeten aangeven was nog op vakantie.' Ja, we hebben wel een kopie van de uitgeleverde selectie gekregen, maar dat was in een fileformat dat ik niet kende, en de selectiecriteria zelf heb ik eigenlijk niet meer bekeken. Maar de eerste resultaten zijn goed hoor, mailde het call center net'

Ik wens ze veel geluk! Ze zullen het nodig hebben. Maar als trouwe donateur kijk ik er toch wat anders tegenaan. Dit gaat uiteindelijk wel over mij. Na 12 jaar minimaal maandelijks gedoneerd te hebben, vind ik dat er zorgvuldiger met mij als relatie omgegaan mag worden. Dit raakt me echt. Ik vind het gewoonweg onfatsoenlijk dat een organisatie zoveel desinteresse ten toon spreidt als het over mijn persoonsgegevens gaat.

Misschien moet ik sommige keuzes toch nog maar eens heroverwegen... 


Volg je FundraiserOnline op Twitter?

Follow FundraiserOnl on Twitter


Geen opmerkingen:

Een reactie posten