Trap jij in de 'wij' valkuil?

Recentelijk verzorgde ik een presentatie voor voorlichters van goede doelen. Aan het eind van de bijeenkomst werd hen gevraagd wat er die middag het meest was blijven hangen en wat ze voortaan anders gingen doen.

Op het bord met post-its verscheen een aantal keer een referentie naar een opmerking, die ik eigenlijk tussen neus en lippen door gemaakt had. Samengevat in één woord: Wij

Het is in communicatieve zin misschien wel de grootste valkuil voor goede doelen. Trap jij er in ?

Onderscheid

Iedereen heeft vroeger op school geleerd dat het niet netjes is een brief met 'ik' te beginnen. Dat hoort niet en dat doe je dus niet. Maar waarom eigenlijk?

De reden is dat je dan jezelf centraal stelt. Dat wordt als 'onbescheiden' bestempeld ten opzichte van degene die geadresseerd wordt. Als iemand die op een verjaardagsfeestje het hoogste woord heeft en alleen over zichzelf praat. 

Je kan het er mee eens zijn of niet, in het Engels is het heel gebruikelijk om een zin met 'I' te beginnen, maar indien je de persoon die je aanspreekt wenst te betrekken is het nog altijd ten stelligste af te raden om met ik te beginnen.

Indien je mensen bij het werk van je organisatie wilt betrekken maak je echter precies dezelfde fout wanneer je het over 'wij' hebt.

Het gebruik van 'wij' creëert namelijk vaak ook een ongewenst onderscheid. Dat is nu net wat je niet wilde...

Betrekken

Als goede doelen hebben 'we' er belang bij veel mensen te betrekken bij 'ons' werk.

Maar je betrekt geen mensen door hen buiten te sluiten. 'We' en 'ons' kunnen weliswaar includerende woorden zijn, effectief voor hen die al onderdeel uitmaken van een groep.

Indien de geadresseerden zich nog buitenstaander voelen, werkt het gebruik van deze woorden echter tegenovergesteld. Dan creëert het juist afstand. 'Wij' versus 'jullie'.

Fondsenwervers weten dat mensen tijd en geld geven om een probleem op te lossen, niet om de organisatie te versterken. Niet de organisatie dient communicatief centraal te staan, maar de doelgroep van de organisatie. Het gaat niet om 'ons'!

Toch stappen veel communicatiemensen, en hun opdrachtgevers (!), in deze valkuil. 'We' moeten mensen betrekken, 'we' moeten beter uitleggen wat 'we' doen, 'we' hebben geld nodig, 'we' ...enfin, mijn punt is duidelijk, denk ik.

Valkuil

'We' heeft ook vele (verborgen) uitingsvormen.

Eigenlijk alle uitingen waarbij je de organisatie zelf centraal stelt is een 'we'-valkuil.

De uitwassen van deze manier van  denken vinden we terug in talloze uitingsvormen.

Zo kwam ik gisteren deze tweet tegen, waarvan ik dacht: 'Dit meen je niet?'

Dus toch...

Maar er zijn er veel meer. Wat te denken van deze website...vind jij de 7e? 

Je werpt zo wel een heel hoge communicatieve barrière op voor nieuwe bezoekers!

Waar gaat het mis?

Veel (medewerkers van) goede doelen redeneren onbewust vanuit zichzelf en hun eigen belang. Dat is hen niet kwalijk te nemen, het komt vaak voort uit oprechte betrokkenheid bij hun werkgever, maar het gaat niet helpen om mensen bij je organisatie te betrekken.

Hoe harder je op je borst klopt over al het goede werk dat je doet, des te meer je voor je bezoeker de noodzaak om betrokken te zijn ontkent.

Je bent een goed doel, in het leven geroepen om anderen te helpen, om een maatschappelijk probleem aan te pakken en op te lossen. Het voortbestaan van de organisatie is geen doel, slechts een middel. Je 'verkoopt' niet je organisatie, je verkoopt 'een mogelijkheid om bij te dragen aan de oplossing van een probleem'.

Pas dus op voor de 'we'-valkuil. Hij is heel verraderlijk!

Heb je Fundraiser Online al bezocht op Facebook?

Op mijn Facebook pagina vind je nog veel meer interessante informatie voor fondsenwervers!

Volg Fundraiser Online ook op Twitter