In de allereerste plaats is er wat meer verduidelijking nodig over mijn beweegredenen ten aanzien van het schrijven van de post. Bij het aanhoren van de discussie in de workshop hanteerde ik klaarblijkelijk de norm waarmee ik zelf als kind van een middenstander opgevoed ben:
Als je mensen vraagt om een goed doel te steunen mogen ze in alle redelijkheid verwachten dat je het zelf ook steunt!
Oftewel, de bakker eet z'n eigen brood en koopt ook geen brood in de supermarkt op de hoek, of eet alleen maar vlees. Dat mag de klant van de bakker verwachten en dat verwacht hij ook.
Organisaties die wel zelf monitoren, er hebben er 7 contact opgenomen, geven aan dat 10% tot maximaal 30% van hun personeel de eigen organisatie financieel steunt. Denk daar maar eens over na. Iedereen mag daar van vinden wat hij of zij wilt, maar ik vind dat vreemd, vooral als je bij een goed doel werkt. Voor fondsenwervers, die dagelijks bezig zijn met mensen te overtuigen om hun doel te steunen, ligt de lat wat mij betreft nog een tandje hoger. Hoe kun je iemand met droge ogen aankijken en vertellen dat hij een doel financieel moet steunen omdat dat zo belangrijk is, terwijl je het zelf niet doet?
Tot zover mijn bescheiden mening, vervolgens een samengevatte blik op de reacties van jullie eigen collega's:
- Bijdragen doe je naar draagkracht! Maar we hoeven daarbij ook niet te pretenderen dat alle fondsenwervers (of andere medewerkers van een goed doel) voor hun werkzaamheden een beloning ver beneden bijstandsniveau verdienen. Dus enige ruimte moet er echt voor de meesten wel te vinden zijn, individuele uitzonderingen daargelaten, waarover niemand ooit een individueel oordeel wenst uit te spreken of uit kan spreken. Maar dat kan niet voor al die honderden fondsenwervers in Nederland gelden. Er zijn organisaties waar de jaarlijkse contributie als lid € 15,- bedraagt en waar desondanks geen enkele fondsenwerver lid is! De meeste respondenten zeiden hierover echter: Het gaat in het algemeen niet om de hoogte van het bedrag waarmee je steunt, maar om het feit dat je steunt.
- Het kan heel goed zijn dat medewerkers van goede doelen organisaties in de commerciële wereld meer zouden kunnen verdienen, maar een aantal mensen die reageerden (ja, ook fondsenwervers!) trekken die stelling in twijfel en stellen dat het ook in die commerciële wereld echt niet altijd rozengeur en maneschijn is, en dat zeker op niet-management niveau de beloningsstructuur echt niet zover uiteen loopt.
- Dat je een keuze voor jezelf maakt om bij een goed doel te gaan werken ontslaat je niet automatisch van de morele verantwoordelijkheid richting de (potentiële) donateur. Die keuze kan dus ook geen verklaring of excuus zijn voor je eigen besluit om niet te doneren. 'It comes with the trade', zoals iemand het formuleerde.
- Er zijn vele vormen van bijdragen, niet alleen als lid of donateur, maar ook als vrijwilliger, bijvoorbeeld als collectant of deelnemer aan een evenement van het goede doel. Dat kan natuurlijk ook een hele goede en gewaardeerde methode zijn om bij te dragen aan de doelstellingen van een organisatie. Wie geen geld kan of wil geven, kan mogelijk tijd schenken, en net zoals goede doelen dat zeer waarderen van mensen die hun organisatie een warm hart toedragen, moet je dat ook van medewerkers zeer waarderen. Maar,...hierover valt wel heel wat meer te zeggen indien het een fondsenwerver betreft.
Iedere fondsenwerver zou volgens enkelen namelijk met enige regelmaat moeten collecteren of deel moeten nemen aan een evenement van de eigen organisatie. Niet in de hoedanigheid van vrijwilliger, maar gewoon omdat het bij zijn werk hoort om te ervaren wat het betekent om die rol te vervullen. Dat is een belangrijk onderdeel van het werk en hoort gewoon onder werktijd gedaan te worden. Net zoals het goed is om regelmatig een donateur te spreken. Hier geldt volgens meerdere collega's een dubbele verantwoordelijkheid; Die van de organisatie om de daarvoor benodigde tijd vrij te maken en die van de fondsenwerver als medewerker om aan z'n eigen ontwikkeling te werken. Als de organisatie die tijd en ruimte niet creëert, is het dus wel degelijk een extra bijdrage van de fondsenwerver, net zoals een ontzettende hoeveelheid overwerk dat is. Daar wordt vervolgens heel verschillend tegenaan gekeken: De ene persoon waardeert dit zeer en de ander persoon zegt hierover: 'Tsja, het is ook een investering in jezelf, zoals je dat ook van een medewerker in de commerciële wereld verwacht, dus laten we het belang er niet van overdrijven....' Ik denk persoonlijk dat hier verschillende maatschappij opvattingen gaan botsen en dat we hier nog jaren over kunnen discussiëren zonder een stap dichter bij elkaar te komen.
We kennen heel wat uitermate betrokken fondsenwervers die werkelijk ongeveer iedere minuut van hun leven besteden aan de verdere ontwikkeling van de doelstellingen van hun organisatie. Die de doelstellingen omarmen en incorporeren, die met hart en ziel voor hun zaak staan en die continu bezig zijn zichzelf te ontwikkelen en daarmee zowel een ideale medewerker als een ideale fondsenwerver en vertegenwoordiger van de organisatie zijn. Zoals een voormalig directeur en nu grote donateur het verwoordde: 'En eerlijk gezegd maakt het mij in zo'n geval ook heel weinig uit of ze wel of niet doneren aan de eigen organisatie. Omdat de passie er vanaf spat!'
Waar een fors aantal mensen echter wel op wees en waar ik me eigenlijk zelf bij zou willen aansluiten en ook voor wil waarschuwen is dat 'de buitenwereld' er soms andere normen en waarden op nahoudt dan wij in onze eigen wereld zelf plachten te doen. En er is een eenvoudige methode om jezelf ten aanzien hiervan heel wat ellende te besparen, zonder dat het je kapitalen hoeft te kosten. Dat is, blijkens de reacties, overigens ook de methode die veel bestuursleden hanteren. Want bij diezelfde eerder genoemd organisaties zijn die allemaal wel lid of donateur, maar bij velen gaat dat de facto om minimale bedragen. Dus ja, zij zijn zelf wel donateur!
Volg Fundraiser Online NU op Twitter!
@FundraiserOnl
of druk hier:
Ha Walter,
BeantwoordenVerwijderenop een hoger niveau is dit absoluut een interessante discussie: hoe betrokken zijn medewerkers van een goed doel, en vooral, hoe meet je dat.
Ik heb op je vorige post al uitgebreid gereageerd, heeft geen zin dat hier te herhalen.
Je laatste alinea verbaast me wel in deze discussie: een betrokken fondsenwerver zou zeker zelf ook donateur moeten zijn, maar met een 'minimale' bijdrage ben je daar dan ook wel weer vanaf?
Persoonlijk zet ik die betrokkenheid dan toch liever om inderdaad hart en ziel in mijn werkzaamheden en organisatie te steken, binnen en buiten kantoortijden. Ik zie echt niet in waarom het doen van een donatie mij dan een betere fondsenwerver zou maken.
Sterker nog, ik zou het graag omdraaien. Ik denk dat betrokken medewerkers en bestuursleden, die graag hun tijd, energie en netwerk inzetten voor een goed doel veel waardevoller zijn dan een minimale donatie om 'er maar van af te zijn'.
Ideaal is natuurlijk als men beide erin zou steken :-)).
Hallo Ellen,
BeantwoordenVerwijderenAlweer dank voor je reactie.
Ten aanzien van de laatste alinea: Ik begrijp bij nalezen wat je bedoelt, ik had het anders kunnen/moeten formuleren. Het zijn eigenlijk twee gescheiden onderwerpen en horen dus niet in 1 alinea thuis omdat dat een oneigenlijk verband oproept:
1) 'De normen van de buitenwereld'
2) Hoe vullen bestuurders dit praktisch vaak in.
Het tweede punt is mijn (achteraf ongelukkig geformuleerde) weergave van de reacties en die is door degene die het schreven bedoeld in verband met het daarboven genoemde in punt 1., namelijk dat er twee verschillende gezichtspunten zijn, enerzijds die vanuit het belang van het goede doel (het standpunt dat jij feitelijk ook formuleert, 'welke bijdrage is waardevoller voor de organisatie?' ), anderzijds die vanuit de verwachting van de donateur(Je vraagt mijn geld, geef je dan ook zelf?). Het waren dezelfde reacties die ook het standpunt inzake punt 1 ('Het gaat niet om de hoogte, je geeft wat je kan geven, maar om het feit dat je steunt')formuleerden.
Of die bestuursleden vervolgens daar ook echt invulling aan geven door (soms, niet altijd!) minimaal te ondersteunen is een tweede. Maar feit blijft wel dat ze massaal (vrijwel 100%) aan die verwachting van de donateur tegemoet komen en daarmee dus wel het belang van diens opinie erkennen. Dat is denk ik niet 'om er maar vanaf te zijn'!
Dat is ook het punt dat ik in de eerste post wilde maken. Het gaat niet altijd om het directe belang van de organisatie, soms telt ook de beeldvorming zwaar. Omdat die op de lange termijn mede bepalend is voor de ontwikkeling van de organisatie.
En ja, wat mij betreft geldt ook: liefst beide!