Reactie op 'Dilemma!'

Twee dagen geleden publiceerde ik de post Dilemma!. Dat leverde tal van reacties op. Eén daarvan was zo uitgebreid en dekte veel reacties van anderen en was ook nog eens afkomstig uit een wel ingevoerde bron, dat ik de afzender, Esther Leeuw, gevraagd heb of ik deze reactie onverkort op het blog mocht posten. Gelukkig, het mocht! Lees en leer van het eerste guestblog op Fundraiser Online en tevens haar volstrekt spontane eerste blogpost! Dank Esther!

"De geschetste situatie is voor mij zeer herkenbaar, bij opdrachtgevers word ik er regelmatig mee geconfronteerd.  Het is een vacuüm waarin fondsen en fondsenwervers verkeren en dat door beide partijen in stand wordt gehouden.

De feiten op een rij

• Het percentage aanvragen dat door particuliere fondsen op jaarbasis wordt afgewezen ligt gemiddeld tussen de 40 – 60%, uitzonderingen in de positieve en negatieve zin buiten beschouwing gelaten;

• Bij ca. 70% tot 80% van de aanvragen is het bedrag dat wordt aangevraagd < € 10.000

Vanuit de fondsenwervende kant ligt hieraan ten grondslag:

•  Inhoudelijk slechte aanvragen. Een groot gedeelte van de aanvragen voldoet niet aan simpele zaken zoals de doelstelling van het fonds, overige criteria, zelfs relevante informatie zoals omvang doelgroep, verwacht resultaat en een begroting zijn half beschreven of ontbreken. Het andere uiterste komt ook voor, aanvragen met de omvang van een syllabus met totaal irrelevante informatie. Dat wordt doorbijten voor de beoordelaar van een fonds, los van hoeveel  tijd dit de fondsenwerver heeft gekost en de fondsbeoordelaar nog gaat kosten. We sturen aanvragen naar allerlei fondsen ongeacht of het fonds passend is. Immers des te meer fondsen we aanschrijven, des te meer kans hebben we dat het een keer raak is, toch!

• De “sprokkelmentaliteit”, we zetten onze aanvraag niet alleen bij veel fondsen uit maar ook nog eens voor zeer lage bedragen.  Waarom? Heb je geen vertrouwen in je project? Het hefboomeffect (vaak als voorwaarde door fondsen gesteld), bereik je ook, als je naast een eigen bijdrage hooguit één of twee cofinanciers zoekt. Dan maakt een fonds daadwerkelijk “het verschil” en dat willen ze graag. Bereik je dat door 15 aanvragen uit te zetten van ieder € 2.000,-?

• Zeer slechte verantwoording richting de fondsen na afloop of halverwege het project. Rapportages komen niet overeen met ingediende begrotingen, worden niet tijdig ingediend of worden zelfs vergeten! Ik zie regelmatig rapportages waar de honden geen brood van lusten en dan schaam ik mij als fondsenwerver dat collega’s in staat zijn dat aan te leveren aan een fonds. 

Dit heeft bij de fondsen geresulteerd in:

• Toenemende werkdruk en het in behandeling moeten nemen van grote hoeveelheden aanvragen die nergens op slaan en linea recta in de prullenbak kunnen;

• De behoefte om te gaan schiften in deze hoeveelheden door de ontwikkeling van quickscans en eigen aanvraagformulieren. Hoeveel verschillende aanvraagformulieren bestaan er inmiddels al niet;

• Steeds verdere aanscherping van criteria tot een niveau waar vraagtekens bij gesteld kunnen worden. Kan een aanvraag überhaupt nog aan de criteria voldoen of wordt iedere aanvraag onder het mom van de criteria afgewezen. Niet netjes, maar er zijn enkele fondsen, die deze praktijken toepassen;

• Het op slot gaan, er wordt geen mogelijkheid meer geboden om aanvragen in te dienen bij het fonds. Fondsen gaan actief in de markt op zoek naar projecten die hen aanspreken en benaderen hen rechtstreeks;

• De drang om ongeveer alles te willen vastleggen tot in detail. Het is niet voldoende om te weten hoeveel leerlingen van een school in het totaal hun schooljaar met succes hebben afgerond. Nee, we moeten gaan specificeren naar het aantal leerlingen per klas, die leerlingen uitsplitsen naar jongens en meisjes, dan willen we graag ook weten hoeveel van die jongens en meisjes een beperking hebben en dat alstublieft nog even uitsplitsen naar een lichamelijke of verstandelijke beperking. Heeft dit een toegevoegde waarde om te bepalen of dit project wel of niet een bijdrage gaat ontvangen of dat de gelden goed besteed zijn? Nee, het is bezigheidstherapie eerste klas. 

Waarnaar is dit alles te herleiden?

Het ontbreken van een relatie en vertrouwen tussen een fonds en een organisatie  ligt ten grondslag aan het vacuüm waar we nu met zijn alle inzitten. Weten we van elkaar waarmee we bezig zijn?  Hoeveel fondsenwervers  bellen überhaupt met een fonds voordat zij een aanvraag indienen? Kennen zij de beoordelaars bij een fonds en kennen de beoordelaars de fondsenwervers?  Dat zijn er bar weinig. Is er het besef dat klakkeloos je aanvraag naar zoveel mogelijk fondsen insturen voor lage bedragen, een hoop onrendabel werk voor beide partijen oplevert? Dat de tijd verbonden aan het opvragen van aanvullende informatie op detailniveau of het eisen van zeer gedetailleerde rapportages voor de verantwoording vaak niet in verhouding staat tot de financiering. Voor beide partijen is er nog een hoop werk aan de winkel!

In deze tijden waarin subsidies voor de komende jaren worden gehalveerd of zelfs al gehalveerd zijn, is een run richting de vermogensfondsen te verwachten. Het noodzaakt je als fondsenwerver nog eens extra goed na te denken over de invulling van je kostbare tijd. Er zijn prima alternatieve financieringsbronnen voor kleinschalige projecten. Gedacht kan worden aan sponsoring van concrete zaken door het regionale of lokale bedrijfsleven, financiering via thematisch donateurschap, de opzet van een Vriendenstichting door de moederorganisatie. Een en ander afhankelijk van de uitgangssituatie.

Fondsen zijn in tegenstelling tot dat wat vaak gedacht wordt geen makkelijke bron van geld. In relaties met vermogensfondsen zal geïnvesteerd moeten worden. Het aanschrijven van fondsen voor projecten met een totale financieringsbehoefte < € 25.000 is discutabel. Als fondsenwerver ben je verplicht, iedere keer de waarde van de totale benodigde tijd en het hieraan verbonden kostenplaatje, af te wegen tegen de hoogte van de financiering die je wilt binnenhalen. Waarom gebeurt dit niet bij al die kleine fondsaanvragen die jaarlijks worden verstuurd?  Korte termijn handelen of onwetendheid?"

-------------------------------------------------------------------------------------------

Bovenstaande reactie is afkomstig van Esther Leeuw. Esther is een vakvrouw en gewaardeerd collega die vanuit haar bedrijf  Bridge2progress al jaren als zelfstandige actief is in de goede doelen wereld, bij organisaties als Jantje Beton, ICS, Wereldkinderen, Fairfood International, Natuurmonumenten en Amnesty International.  Esther is een fondsenwerver met, onder andere, een specialisme in financieringsaanvragen bij vermogensfondsen. 

Volg je Fundraiser Online op Twitter?
@FundraiserOnl