De eenzame fondsenwerver

Het zijn moeilijke tijden, ook voor veel goede doelen. Zeker de organisaties die volledig of voor een groot deel afhankelijk waren van subsidies worden in grote getale getroffen door een bezuinigende overheid.

Door het wegvallen van deze inkomsten kiezen veel organisaties ervoor om op zoek te gaan naar alternatieve inkomstenbronnen. Fondsenwerving in de particuliere markt ligt dan voor de hand, dus...we gaan op zoek naar een fondsenwerver. Maar of dat nu de beste oplossing is? 

Bezuinigen 

In de afgelopen jaren zijn heel wat organisaties geconfronteerd met de economische neergang. De kunst- en cultuur sector, de onderwijssector, de gezondheidszorg, ontwikkelingssamenwerking, ze krijgen allemaal te maken met een zich terugtrekkende overheid.

Als bestuur van zo'n organisatie heb je dan weinig keuzes. Je zult moeten bezuinigen. Mooie plannen verdwijnen in de ijskast, medewerkers worden ontslagen en projecten geschrapt. Een hoop interne onrust, frustratie bij medewerkers en teleurgestelde relaties van extern betrokkenen zijn het gevolg. 

Vroeg of laat komt echter een nieuwe vraag aan de orde: 'Hoe gaan we in de toekomst dan groei realiseren?'

Al snel volgt het besef dat er nieuwe, alternatieve inkomstenbronnen gezocht moeten worden. De voor de hand liggende conclusie uit de 'strategische heroriëntatie' heet dan: particuliere fondsenwerving. Maar hoe doen we dat?

Op bestuursniveau wordt daar vaak veel te simpel over gedacht, ik schreef daar vorige week al over. Het leidt tot een grote serie van problemen.

Het ontstaan van de eenzame fondsenwerver

Eén van die problemen is die van 'de eenzame fondsenwerver'. Dat werkt ongeveer als volgt:

Iemand uit de oude organisatie, die slachtoffer van de reorganisatie dreigt te worden en die er vaak al lang werkzaam is en gewaardeerde medewerker, krijgt 'de mogelijkheid' om aan de slag te gaan als fondsenwerver.

Vaak met de mededeling dat er ook nog wel een potje voor omscholing is, zodat diegene eerst een opleiding hiertoe kan gaan volgen.

Bestuur en directie tevreden, we hebben twee vliegen in één klap geslagen, nu komt alles goed. Onze 'strategische herijking' is al zo goed als geslaagd.

(Alternatief scenario I: We kennen nog wel iemand die niet al te veel kost, dus geen ervaring en een bewezen trackrecord op fondsenwervingsgebied heeft, maar 'het wel zou moeten kunnen'.
Alternatief scenario II: 'De directeur moet ook bezuinigen, dus geven we de secretaresse van de directeur er een extra taak bij.'
Alternatief scenario III: We zoek een ervaren fondsenwerver. Zie onder waar ze die vinden.)

Het ontwikkelingsproces

Daar zit de fondsenwerver dan, vol met goede bedoelingen en blij met de geboden kans.

Vaak toegevoegd aan de communicatieafdeling, niet zelden tussen voormalige collega's. Iedereen begrijpt hoe lastig de omslag voor je is en voorlopig kom je er nog wel mee weg om je te beroepen op je kennisgebrek. Je volgt immers niet voor niets een opleiding.

Veel werk is er ook nog niet voor handen. De infrastructuur ontbreekt. Je bent aan het pionieren en probeert je weg te zoeken tussen je opleiding, collega's bij andere organisaties, en bijeenkomsten van brancheorganisaties. Heel langzaam kom je er achter dat fondsenwerving een complexe wereld is.

De mensen om je heen, bestuurders, directies en collega's, ondergaan dat ontwikkelingsproces echter niet. Ze vragen naar je plannen, geven wat 'vrijblijvende tips', stimuleren wat in hun ogen goede ideeën zijn, vragen naar de voortgang van je opleiding en geven je een schouderklopje: 'Goed bezig!'.

Waarbij het aanvankelijk erg helpt om die 'vrijblijvende tips', vooral die van bestuur en directie, ter harte te nemen en uit te voeren, omdat mensen je dan aardig blijven vinden!

Vereenzaming

Ondertussen is het proces van 'organisatorische vereenzaming' al in gang gezet. Door je externe contacten realiseer je je steeds meer hoe gapend groot het gat tussen 'interne veronderstellingen' en 'de externe realiteit' is.

De collega's zijn heel vriendelijk, maar op hun steun hoef je niet te rekenen als het op echte fondsenwerving aankomt.

De bestuurders 'zitten er niet om fondsen te werven', vinden ze vooral zelf. De directie heeft 'het ontzettend druk en de taak niet voor niets gedelegeerd' en communicatie vraagt zich vooral openlijk af of een fondsenwervende propositie geen afbreuk doet aan het 'zo zorgvuldig opgebouwde imago van professionele deskundigheid'.  

Kortom, veel echte interne medestanders voor je 'strategische functie' blijken er niet te zijn...

De harde werkelijkheid  

Eens komt het moment van confrontatie.

Dan is er een bestuurder die vraagt: 'Wat levert het nu eigenlijk op?' De bankrekening wordt er bij gepakt en wat blijkt: De investering in de fondsenwerver heeft zich nog nauwelijks terugverdiend.   

Een moeilijk gesprek volgt, vol wederzijds onbegrip en boze gezichten. 'Ik heb toch gedaan wat je van me vroeg?' versus 'Het gaat wel om de centen!'. 

De fondsenwerver krijgt te horen dat 'het nu wel moet gaan gebeuren'. Dat er anders 'een ander gezocht gaat worden'. Waarmee de rol van zondebok meteen vastgelegd is!

De fondsenwerver voelt de bui dan al hangen en gaat alvast op zoek naar een nieuwe uitdaging voordat hij of zij daartoe gedwongen wordt. De wereld zit immers vol met organisaties die wel wat geld kunnen gebruiken en op zoek zijn naar een niet al te dure, inmiddels ervaren (?!), fondsenwerver.

Onmogelijke opgave

De taak van van fondsenwerver in een dergelijke organisatie is vaak kansloos.

Alle goede bedoelingen ten spijt, want laat daar geen twijfel over bestaan, de weg naar het kerkhof is geplaveid met goede bedoelingen, tevoren was al duidelijk dat de missie tot mislukken gedoemd was:
  • Ondanks alle mooie woorden (noot: de bovenstaande termen zijn ontleent aan echte plannen van/voor directies en besturen) is er nooit een strategische keuze gemaakt.
  • De fondsenwerver zat alleen in een organisatie die geen fondsenwervende ervaring én geen fondsenwervende cultuur heeft.
  • De bestuursleden hebben een 'oplossing' gekozen waar ze zelf geen kennis van en ervaring mee hebben. Dus ontbreekt een realistisch verwachtingspatroon.
  • De fondsenwerver wordt aanvankelijk door zijn/haar omgeving vooral beloond voor 'leuke dingetjes' die positief afstralen op de mensen om hen heen en indrukwekkende plannen. Interne zichtbaarheid is sociaal belangrijker dan zichtbaarheid buiten de deur.
  • De fondsenwerver heeft zelden ter zake deskundig management.
  • Het resultaat valt vrijwel altijd tegen, omdat er niet op te boksen valt tegen onrealistische verwachtingen.
  • ...en als het resultaat toch eens meevalt wordt het niet de fondsenwerver toegerekend, maar zijn er allerlei andere 'verklarende factoren' te vinden. Waarbij we het maar niet zullen hebben over wie vooral de eigen bijdrage daarbij schromelijk overschat...
Heb mededogen met 'de eenzame fondsenwerver'!  Het is een niet te benijden job!

 

Fundraiser Online op Facebook?
Op mijn Facebook pagina vind je nog veel meer interessante informatie voor fondsenwervers!

Follow Me on Facebook

Volg Fundraiser Online ook op Twitter
Follow FundraiserOnl on Twitter

Geen opmerkingen:

Een reactie posten