Het recht om te vragen

Blogpost zijn soms inspirerend. Zo las ik eerder deze week een post van Peter Maple op The association of grumpy old fundraisers who know stuff. -geweldige naam voor een blog, nietwaar?-, waarin hij een interessant onderwerp voor fondsenwervers aan de orde stelt.

De vraag die hij op tafel legde, luidde: 

Is het een gunst dat een fondsenwerver om geld mag vragen, of is het de plicht van een fondsenwerver om te vragen?  

Lastig vallen

De vraag komt voort uit een, nooit gebruikt, campagneconcept van de Public Fundraising Regulatory Association, een organisatie die in de UK zelfregulering van straatwerving promoot.  Maar het dilemma  geldt natuurlijk net zo goed voor iedere andere vorm van fondsenwerving met een direct, persoonlijk contact, van een gesprek met grote donoren tot een telemarketing conversatie.

De achtergrond van de vraag moet gezocht worden in de jarenlang toenemende publieke weerstand die we ook in Nederland kennen ten aanzien van het benaderen van potentiële donoren. Ook in onze markt wordt fondsenwervers continu verweten (te) veel te vragen, mensen lastig te vallen etc.

Perceptie

Nu draait dit vraagstuk natuurlijk om perceptie bij de gevraagde. 'Ik vind het storend', 'ik wil niet lastig gevallen worden' zijn bekende uitspraken.

Als fondsenwervers weten we maar al te goed dat onderliggend ook een ander punt speelt, namelijk de moeite die sommige mensen hebben om 'NEE' te zeggen. Terwijl dat natuurlijk hun goed recht is.

Gevolgen

Deze publieke perceptie heeft een serie van gevolgen gehad. We hebben een 'Bel-me-niet-register', zelfs een discussie gevoerd over een 'bel-niet-aan-register', we kennen de deurstickers met nee/nee etc. Ze vloeien niet noodzakelijkerwijs voort uit de goede doelen wereld, maar we hebben er als branche zeker onze bijdrage aan geleverd.

Kortom, we gaan graag mee in de redenering van de klagende persoon. Maar klopt die redenering eigenlijk wel?

Algemeen Nut

Fondsenwervers vragen niet voor zichzelf, maar voor bevordering van het algemeen nut. Met de gevraagde bijdragen wordt de wereld namelijk een stukje mooier gemaakt.

Mag je in een fondsenwerver dan wel een 'vraagverbod' opleggen? Of heeft een fondsenwerver juist alle recht om een vraag te stellen. Of zoals Peter Maple het, nog sterker, formuleert, is het zelfs niet de plicht van een fondsenwerver om te vragen?

'Permissie-principe'

Veel van de huidige publieke benadering van goede doelen gaat nu uit van een 'permissie-principe'. Kort samengevat, 'het is een gunst dat een fondsenwerver mag vragen'.

Nu begrijp ik ook wel dat er grenzen moeten zijn aan de tijd en plaats waar een vraag gesteld wordt. Maar zijn we daar als samenleving niet in doorgeschoten? Beperken we het allemaal niet te veel?

We hebben als gevraagde toch ook al het recht om 'nee' te zeggen, waarom moeten er dan vooraf ook nog zoveel extra drempels weggelegd worden? Vinden we het werk van fondsenwervers (lees: van hun werkgevers, de goede doelen) dan zo onbelangrijk?

Wat mij betreft is er een taak weggelegd voor onze branche organisaties VFI en IF om hier veel explicieter mee aan de slag te gaan in hun publiekscommunicatie. Want mijn mening is helder:

Fondsenwervers hebben absoluut het recht om te vragen! 

Zonder vraag geen inkomen voor goede doelen en dan is dus hun werk niet mogelijk. In die maatschappij wil ik liever niet wonen!

Benieuwd

Ik ben nieuwsgierig hoe jij, als fondsenwerver, dit vraagstuk percipieert. Beschouw je het als een gunst te mogen vragen, is het je goed recht, of is het zelfs je plicht?   



Heb je Fundraiser Online al bezocht op Facebook?
Op mijn Facebook pagina vind je nog veel meer interessante informatie voor fondsenwervers!

Follow Me on Facebook

Volg Fundraiser Online ook op Twitter
Follow FundraiserOnl on Twitter

  

2 opmerkingen:

  1. No democracy without civil society, no civil society without fundraising... mijn meer politieke lijfspreuk als fondsenwerver.

    Laat ons als fondsenwervers, ons vak eens niet als gewone marketing zien, maar als een essentieel onderdeel van democratische samenlevingen. Als één van de voorwaarden om een vrije samenleving te doen functioneren. Als de basis voor goede dingen doen in de samenleving.

    Dan wordt, om Karl Popper (een van de belangrijkste hedendaagse denkers over democratie) te parafrazen: Fundraising is a moral duty.

    BeantwoordenVerwijderen