Iedere fondsenwerver weet dat grote getallen niemand overtuigen om te doneren. Met beelden en verhalen van individuen kom je al een stuk verder.
Maar dat er niets boven de daadwerkelijke confrontatie 'in real life' gaat, werd me afgelopen week nog eens heel duidelijk...
Barcelona
Met mijn zoon van 12 bezocht ik enkele dagen Barcelona. Je kent dat wel, zo'n stedentrip, waarbij voor hem vooraf het bezoek aan het Camp Nou van FC Barcelona het gedroomde hoogtepunt was. Dus natuurlijk deden we dat.
's Avonds loop je dan samen door de stad, op zoek naar een terras om te eten. Lekker weer, een leuke dag achter de rug, tapas in het vooruitzicht en veel gezelligheid op straat. Wat wil een mens nog meer?
Maar die sfeer sloeg om toen hij plotseling in een donker portiek een zwerver in een doos zag slapen. Het was een bijna filmisch beeld. Hij was gekleed in ouwe vodden, had lang haar en een baard, slapend met een uitgemergeld straathondje naast zich, winkelwagentje en bekertje aan zijn zijde.
Het was niet alleen dat tafereel dat mijn zoon choqueerde. Plotseling viel er een kwartje...
Verbinding
Veel gebeurtenissen van de voorgaande dagen, die hij wel waargenomen had maar nauwelijks benoemde, vielen plotseling op hun plek. Alsof er een stop uit een bad getrokken werd stroomde hij leeg.
Over de bedelaar die 's middags op het terras om geld was komen vragen. Over de brillen verkopende afrikanen die wegvluchtten zodra de politie waargenomen werd. Over dansgroepen bij terrassen die hetzelfde deden bij de komst van politie. Over slapende mensen in de metrostations...
Al die waarnemingen waren tot dan toe stilzwijgend opgestapeld en dit was blijkbaar het moment waarop hij vol zat.
'Pappa, dat kan toch niet? Om hoeveel mensen gaat het wel niet? Waarom helpt niemand hen? Waarom worden ze verjaagd? Dat lost toch niets op? Wat een rotstad! Ik ben blij dat ik in Nederland woon...'
Een lange avond
En zo hadden wij een lang en goed gesprek die avond. Over wat hij gezien had, wat ik er van vond, wat er volgens hem aan gedaan moest worden, maar niet in de laatste plaats dat dit niet uniek was voor Barcelona, maar ook in onze relatief beschermde wereldje van Berkel en Rodenrijs aanwezig was.
Weliswaar zitten er geen bedelaars in onze winkelstraten, maar waarom dacht je dat die verkoper van de straatkrant bij de supermarktingang staat? Weet je hoeveel mensen er in Nederland, ook in ons dorp, in armoede leven? En loop eens door een wat grotere stad in Nederland en geef je ogen de kost...
Enfin, ik zal je niet verder vermoeien met zijn opvoeding. Maar ik was stiekem wel blij en trots dat hij z'n ogen niet sloot voor het leed van anderen en het ook concreet vertaalde naar wat hij er zelf aan kon doen.
'Armoede moet je ruiken'
De gebeurtenis herinnerde mij aan een uitspraak van toenmalig Novib directeur Max van den Berg, nu bijna 20 jaar geleden, die mij tijdens een gesprek eens zei dat om mensen aan je te binden 'je nog zoveel beelden kon tonen en nog zoveel verhalen kon vertellen, maar dat mensen pas echt overtuigd zijn als ze zelf armoede geroken hebben.'
'Confrontatie' was het centrale begrip. Er is geen betere manier om mensen te betrekken bij een probleem.
Of het nu om een ziekte gaat, milieuproblematiek, armoede of geweld, wanneer je ertussen hebt gestaan verandert die ervaring je voor altijd als mens.
Fondsenwerving op basis van confrontatie
Als fondsenwerver kan je veel met dit gegeven.
Je hebt namelijk de mogelijkheid om aan al die emoties, die door confrontatie gevoed zijn, een uitlaatklep te bieden. Een manier om gevoelens van onmacht te vertalen naar een daad. Om mensen de mogelijkheid te geven verandering teweeg te brengen.
Succesvol fondsenwerven is appelleren aan die gevoelens. Mensen met verhalen en beelden terugbrengen naar dat moment waarop zij het probleem onder ogen zagen en zich onmachtig voelden. Hen een oplossing bieden. Laten zien dat er verbetering mogelijk is. Dat het ook anders kan.
Succesvolle fondsenwerving is ook die confrontatie bewerkstelligen. Het moment zelf actief creëren. Door mensen toegang te verschaffen, hen uitnodigen zelf een kijkje te nemen of als vrijwilliger actief te zijn. Want dat die confrontatie de kijk op zaken verandert, weet je eigenlijk tevoren al.
Frequentie vergroot de kans op succes
Het verklaart ook waarom mensen meer en vaker geven voor problemen in hun directe leefomgeving. Daar worden zij immers veel vaker geconfronteerd met een probleem. Het is veel lastiger om mensen te overtuigen van een probleem dat ze niet kennen, bijvoorbeeld een zeldzame ziekte, of een probleem waarmee ze überhaupt nooit geconfronteerd zijn.
De frequentie van confrontatie met een probleem is daarmee dus ook een belangrijke verklarende factor in het succes van fondsenwervende acties.
Onderschat nooit de kracht van confrontatie!
Heb je Fundraiser Online al bezocht op Facebook?
Op mijn Facebook pagina vind je nog veel meer interessante informatie voor fondsenwervers!
Volg Fundraiser Online ook op Twitter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten